Meeting the parents!

Heej guys,

Ja ja....er is geen excuus, we weten het! Ik kreeg zelfs een mailtje van waarbenjij.nu of ik soms de Kilimanjaro aan het beklimmen was... We hadden het gewoon heel druk met allerlei leuke dingen. Dan vergeet je nog weleens om een verhaaltje op de site te schrijven. Het is natuurlijk schandalig, want inmiddels zijn zowel ouders als schoonouders geweest.

Na al onze lange Nieuw-Zeelandverhalen was ik even klaar met het produceren van lange lappen. En er kwam een heerlijke zomer tussendoor, maar die is nu echt afgelopen. Het regent al 1,5 week non stop. Maar goed....nu ben ik er (al heel lang) weer helemaal klaar voor. Mag ook wel na 4 maanden...

Laat ik maar beginnen bij het begin en dat was letterlijk het begin van 2010. Mijn ouders kwamen 30 december namelijk aan. (als je het heel letterlijk neemt is dat eigenlijk het eind van 2009, maar jullie snappen wat ik bedoel). Op oudjaarsdag hebben we de wandeling van Bondi naar Coogee gemaakt. Je komt dan langs allerlei stranden en langs een heel grote begraafplaats. Het weer was niet echt fantastisch en paps had ineens last van een bloedneus. Waarschijnlijk door zijn trucje om na het vliegen zijn oren te klaren. Gedurende de dag begon zijn neus af en toe te druppelen. Heel charmant dus. Nadat mama ook nog eens in de modder was gaan zitten met haar witte broek zijn Mark en ik maar 2m achter ze gaan lopen. Pfff....ouders!

's Avonds was het dan eindelijk zo ver. New Years Eve! We hadden dit jaar kaartjes voor de Opera Bar. Achterlijk dure kaartjes, maar je maakt Oud&Nieuw maar 1x mee in Sydney. Waar kun je beter het vuurwerk gaan bekijken dan bij het Opera House recht tegenover de Harbour Bridge? Paps had ineens weer last van een opspelende bloedneus. Heel vervelend natuurlijk, zeker als je op een feestje bent. Gelukkig had hij zijn overhemd gelijk ondergesprietst, zodat hij er de hele avond bijliep als een soort misdadiger die die avond flink gevochten had. Maar ach, het maakte allemaal niks uit, want het feest zelf was hartstikke leuk! We kregen allerlei lekkere hapjes, lekkere drankjes en de muziek was ook leuk. En toen was het eindelijk twaalf uur. Het vuurwerk barstte los, papa z'n neus barstte weer open en iedereen begon elkaar te omhelzen en te zoenen. Het vuurwerk was echt supermooi en indrukwekkend. We hebben wel geprobeerd om foto's te maken, maar dat wordt natuurlijk nooit zo mooi als dat het echt was.

Mark en ik zijn wat gaan dansen en toen we the parents na een uur weer eens gingen zoeken konden we ze nergens vinden. Wij dachten dat ze vast ergens in een donker hoekje zaten te zoenen ofzo, maar uiteindelijk bleken ze bij de EHBO te zitten. De Neus was niet meer opgehouden met bloeden en Willie had inmiddels bijna een bloedtransfusie nodig. Gelukkig is alles goed gekomen en heeft hij deze wilde avond overleefd!

Nieuwjaarsdag hebben we rustig aan gedaan en de Botanical gardens bezocht. De toeristen (papa en mama) namen foto's van elke ibis en kaketoe die voorbij kwam. De dag daarna was Mams jarig en we zijn toen naar The Rocks geweest. Dit is de oudste wijk van Sydney en je hebt daar elk weekend een hele leuke markt. We zijn naar een frans cafeetje gegaan waar je heel lekkere taartjes kunt eten. 's Avonds hebben we lekker thais gegeten. Moeders werd verwend met een mooie zilveren armband en toen was het feest weer over.

Vier januari gingen we kamperen. We zijn naar Jervis bay geweest, dit is ongeveer 200 km ten zuiden van Sydney. Met een huurauto, twee koepeltentjes en twee luchtbedden gingen we op pad. We hadden ontzettend veel geluk met het weer en hebben dus heel lekker aan het strand gelegen. Op een bepaald moment kwamen er zelfs dolfijnen langs zwemmen. Wat wil je nog meer? Ook hebben we een aantal echidna's gezien en hele knusse tijden gehad in onze koepeltentjes. Doel van onze trip was natuurlijk ook om minstens één wilde kangoeroe te spotten. Dit is gelukt hoor, die kangoeroe is ongeveer 500x gefotografeerd!

Eenmaal terug in Sydney was het tijd voor een flinke wandeling in de Blue Mountains. Gelukkig heb ik van die fitte ouders, ze deden zo stoer in het begin, maar ze wisten natuurlijk helemaal niet wat ze te wachten stond. We hadden expres de mooiste maar ook een van de zwaarste wandelingen uitgekozen. Het laatste half uur konden we mama alleen nog maar paaien met het restaurantje dat aan het eind van de wandeling zat. Ze liep te schelden op elke trap die we weer tegenkwamen. Ik geef onmiddellijk toe dat er héél erg veel trappen in deze wandeling zaten, maar ja....we konden moeilijk omkeren en die 10 km weer teruglopen! Eindelijk aangekomen bij het restaurantje....bleek dat net 10 minuten dicht te zijn. Tussen 4 en 6 waren ze namelijk gesloten. Je snapt hoe vrolijk mams toen nog was, haha....ik dacht even dat ze zich op de grond zou storten en met haar vuisten op de grond zou slaan (je kent het wel, kleine kinderen doen dat weleens in de supermarkt) maar ze hield zich groot en liep luid mopperend met ons mee. Gelukkig bleek er een ijskraam op het parkeerterrein te staan, dus: eind goed, al goed!

De volgende dag moesten ze helaas weer naar huis. Van mij hadden ze nog wel even mogen blijven. Het is toch wel gek om je eigen ouders als gasten te hebben. Ineens kookte ik hun avondeten voor ze en sliepen zij in de logeerkamer op een matrasje. Maar het was onwijs leuk om te kunnen laten zien waar we wonen, waar we onze boodschappen doen, welke restaurants we leuk vinden en hoe het leven hier is. Het is fijn dat zij straks begrijpen hoe wij er hier bij zaten. We zijn hier inmiddels ruim 1,5 jaar en dat is toch al best lang. Mark en ik zijn inmiddels 3 jaar samen en we hebben nu meer tijd doorgebracht in Sydney dan in Nederland. Ook al ben je volwassen, je wilt toch dat je ouders enthousiast zijn over de dingen die wij hier zo leuk vinden, Gelukkig was dat ook zo...

Na 3 weken in Australië moesten ze weer terug naar het ijskoude Nederland. We hoeven jullie niet te vertellen dat we niet jaloers waren! Inmiddels zijn we bijna 5 maanden verder en het begint nu pas te ontdooien bij jullie!

Dat was het weer jongens, jullie hebben er lang op moeten wachten, maar inmiddels is het bedtijd en ben ik een beetje uitgekletst. Met ons gaat verder alles goed. We zijn druk bezig met het plannen van onze volgende vakantie, over 3 weken gaan we namelijk de warmte weer opzoeken. Zie je hoe verpest we zijn? Tien dagen regen en 17 graden en we zitten gelijk in een winterdepressie.

Maar goed, volgende keer dus meer over onze vakantie, onze terugkomst en natuurlijk het grote inlaws-avontuur. Mark's ouders zijn namelijk ook al langsgeweest.

We hopen dat met jullie alles goed is en dat jullie weer eens iets achterlaten! Dat mag natuurlijk ook wel weer eens na 4 maanden!

Heel veel liefs en tot snel,

Mark & Sanne

ps. Foto's komen er straks aan!